Ukończył studia socjologiczne na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Naukowo zajmował się teorią ruchów społecznych, małych grup społecznych oraz badaniami nad organizacjami młodzieżowymi. Autor kilkunastu opublikowanych artykułów naukowych i raportów z badań.
Od 1972 roku instruktor harcerski, pełnił różne funkcje w krakowskich strukturach Związku Harcerstwa Polskiego, był również członkiem Rady Naczelnej ZHP. Brał udział w obradach Okrągłego Stołu.
Pełnił funkcję przewodniczącego Rady Miasta i Gminy Niepołomice w pierwszej kadencji odrodzonego samorządu (1990-1994).
Po zmianie ustroju był doradcą i rzecznikiem prasowym ministra spraw wewnętrznych (1990-1992), następnie zaś radcą ambasady RP na Litwie oraz organizatorem i pierwszym dyrektorem Instytutu Polskiego w Wilnie (1992–1997). Nadzorował m.in. prace nad renowacją i upamiętnieniem miejsc pamięci narodowej na terenie Litwy, w tym remont kwatery wojennej na wileńskim cmentarzu Rossa. Za tę działalność został odznaczony Złotym Medalem Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej.
Doradca komendanta głównego Policji (1997-1998). Doradca ministra spraw wewnętrznych i administracji (1998-2001). Kierował między innymi zespołami przygotowującymi Rządowy Program Poprawy Bezpieczeństwa oraz międzyresortowym zespołem analizującym możliwości budowy w Polsce cyfrowego systemu łączności trankingowej dla służb sektora publicznego. W latach 2001-2005 pełnił misję jako ambasador nadzwyczajny i pełnomocny RP w Estonii.
W latach 2005-2009 doradca ds. strategii w Polskim Koncernie Naftowym Orlen. Od 2009 do 2016 zasiadał w Radzie Fundacji PZU. Przewodniczący Rady Fundacji Pomoc Polakom na Wschodzie. Członek Rady Muzeum Łazienki Królewskie.
